ดูเหมือนว่าฉันจะไล่ตามลูกบอลมาตลอดชีวิต—
และได้โปรดออกไปจากรางน้ำเสียที ทุกอย่างเริ่มต้นในโรงเรียนมัธยม ลูกวอลเลย์บอล Spalding สีขาวบริสุทธิ์กระทบพื้นไม้และเด้งออกจากผนัง Maples Pavilion ระหว่างการซ้อมวอลเลย์บอลหญิงของ Stanford ฉันเป็นคนที่แต่งตัวประหลาดลูกบอลที่แต่งตั้งเองของพวกเขา – มีความสุขเหมือนลูกสุนัขดึงลูกเทนนิส – เบิกบานใจที่ได้อยู่ในห้องเดียวกับไอดอลสูง 6 ฟุตของฉัน
จากนั้นไปยังโรงเรียนมัธยมปลายที่ลูกบอลสีแดง สีขาว และสีน้ำเงินของพันธุ์ Mikasa และ Tachikara เต็มไปด้วยโรงยิมที่ลั่นดังเอี๊ยดและสนามกีฬาที่ทอดยาวมากมายทั่วประเทศ
ในที่สุดฉันก็ตั้งใจแน่วแน่ที่มหาวิทยาลัยคอลเกต ซึ่งนำการไล่ล่าของฉันมาสู่สถานที่เล็กๆ ที่เรียกว่าแฮมิลตัน นิวยอร์ก ในชั่วพริบตา ฤดูกาลอาวุโสของฉันก็จบลง ความรักของฉันที่มีต่อวอลเลย์บอลในร่มก็เช่นกัน ซึ่งนำเราไปสู่เหตุผลว่าทำไม หนึ่งปีต่อมา ฉันขับรถไปทั่วประเทศกับเพื่อนสามคนเพื่อไล่ตามลูกบอลวิลสันสีเหลืองและสีขาวข้ามผืนทรายทางตอนใต้ของแคลิฟอร์เนีย
เมื่อปิดเทอมฤดูร้อนที่แล้ว เพื่อนของฉันตัดสินใจกลับบ้าน และฉันตัดสินใจทำให้เฮอร์โมซาบีชเป็นบ้านใหม่ของฉัน และเล่นวอลเลย์บอลชายหาดเป็นอาชีพของฉัน มันเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก แต่ฉันก็รู้ว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ฉันเริ่มต้นใหม่ในเมืองที่ผู้คนต่างหยั่งรากลึกสำหรับ Lakers Taco Tuesday เป็นศาสนาและรองเท้าแตะถือเป็นรองเท้าที่ยอมรับได้เกือบทุกที่
งานที่สำคัญที่สุดและน่ากลัวที่สุดที่ฉันต้องเผชิญคือการสร้างตัวเองขึ้นมาใหม่ (สิ่งที่อาจไม่มีวันจบสิ้นจริง ๆ ในชีวิต แต่เราจะปล่อยให้การโต้เถียงกันสำหรับนักปรัชญาอยู่ที่นั่น) ฉันภูมิใจในความก้าวหน้าที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มใช้รหัสพื้นที่ 90254 แต่ก็ยังมีอะไรให้ดูอีกมาก ต้องทำอีกมากให้สำเร็จ และผู้คนที่น่าทึ่งและสร้างแรงบันดาลใจอีกมากมายที่จะได้พบในขณะที่ฉันพยายามหาคู่ ชุดทัวร์และกิจกรรมที่หลากหลายในฤดูกาลนี้
เมื่อฉันคิดว่าฉันมีเป็ดทั้งหมดติดต่อกัน
โอกาสที่ฉันไม่เคยได้ยินหรือคำแนะนำใดๆ ที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเสียงดังในหู เผยให้เห็นถึงความไร้เดียงสาและขู่ว่าจะทิ้งฉันให้พ้น ห่วง
หากมีสิ่งหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับสนามวอลเลย์บอลชายหาดจนถึงตอนนี้ นั่นก็คือไม่มีคู่มือในการบุกเข้าไปในที่เกิดเหตุ ไม่มีใครจับมือคุณไว้ หากคุณมีเป้าหมายเพื่อแข่งขันกับสิ่งที่ดีที่สุด ไม่มีคู่มือการเดินทางของ Frommer ที่ระบุว่าตาข่ายใดเป็นที่อยู่ของผู้ฝึกสอน และแน่นอนว่าไม่มี “การหาคนเล่นด้วยเพื่อหุ่น” ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปที่ Strand เมื่อฤดูร้อนที่แล้วได้มาก
ฉันจำเพื่อนนักวอลเลย์บอลของฉันในตอนนั้นได้ และฉันจะเดินจากท่าเรือหนึ่งไปอีกท่าเรือหนึ่ง (เราไม่มีจักรยานด้วย) โดยมีลูกบอลอยู่ในมือ มั่นใจว่าเราจะพบกลุ่มนักวอลเลย์บอลที่เชิญชวนให้เราเข้าร่วม งี่เง่าเราเริ่มรู้สึกว่าการเข้าร่วมเกมวอลเลย์บอลก็เหมือนกับการเข้าร่วมเกมบาสเก็ตบอล หมายเหตุถึงตัวของฤดูร้อนที่แล้ว: ผู้เล่นวอลเลย์บอลที่จริงจังไม่ “รับ” ผู้คนจากกลุ่มนี้ — พวกเขาจัดทีมสี่คนล่วงหน้า ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ฉันไม่ได้ตระหนักดีนักจนกระทั่งฉันเริ่มกำหนดเวลาเกมที่ตกลงไป
วันปกติสำหรับฉันเริ่มต้นประมาณ 7:30 น. เนื่องจากนาฬิกาปลุกในอพาร์ตเมนต์ของฉันบนถนนแมนฮัตตันอเวนิว ฉันออกไปฝึกซ้อมที่ Second Street หรือเกม Round-robin ทางเหนือของท่าเรือ ถ้าฉันโชคดี ฉันจะมีเวลาเล็กน้อยระหว่างสิ้นสุดการออกกำลังกายกับการเริ่มต้นเปลี่ยนพนักงานเสิร์ฟในแมนฮัตตันบีชเพื่อดื่มกาแฟสักแก้วแล้วเขียน หลังจากให้ทิปกับบาริสต้าและเติมเครื่องเงินแล้ว ฉันก็กลับมาขี่จักรยานและมุ่งหน้ากลับบ้าน มหาสมุทรอยู่ทางขวามือ และมีถุงของชำห้อยลงมาจากแฮนด์บาร์
ฉันเป็นแค่เด็กอายุ 23 ที่สับสนกับกลุ่มอาการปีเตอร์แพน ปฏิเสธที่จะเติบโตและรับงานจริงหรือไม่? ไม่เชิง. พูดตามตรงนะ: วิทยาลัยไม่ได้ตั้งใจให้ผู้สำเร็จการศึกษาได้รับประกาศนียบัตรเพียงเพื่อเริ่มเป็นพนักงานเสิร์ฟและเล่นในแซนด์บ็อกซ์ขนาดยักษ์ แต่ทุกสิ่งที่การศึกษาระดับอุดมศึกษาเตรียมฉันให้พร้อมสำหรับตลาดงานที่มีการแข่งขันสูง – การสร้างประวัติย่อ การสร้างเครือข่าย การสัมภาษณ์ ฯลฯ – เป็นทักษะที่สามารถก้าวข้ามได้ในขณะที่ฉันมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนความหลงใหลในวอลเลย์บอลให้กลายเป็นอาชีพที่เป็นมืออาชีพ
แม้จะมีข้อดีทั้งหมดที่มาพร้อมกับเส้นทางอาชีพตามประเพณี วอลเลย์บอลชายหาดก็ยังคงเป็นความหลงใหลอันดับหนึ่งของฉัน เนื่องจากเป็นผู้หญิงที่ฉันฝึกฝนและเล่นด้วยทุกวัน เราทุกคนได้เลือกที่จะเสียสละที่ทำให้เราอยู่ในตำแหน่งที่เราเป็นอยู่และดำเนินชีวิตตามรูปแบบที่เราเป็นอยู่ในปัจจุบัน ฉันไม่ได้ถอดสูทและเนคไทของเฒ่า ชุดว่ายน้ำของฉันคือชุดสูททำงานของฉัน และใช่ ฉันใส่ทรายเข้าไปด้วย
PersonalTouchWebsites.com lmc2web.com BuzzVideoWeb.com WittenburgBlog.com nflchampionshipblog.com
