มิเชล พิคโคลี่ และ เอ็มมานูเอล เบอาร์ต
รับพลังมาจาก จัสท์วอทช์ เว็บสล็อตแตกง่าย Great Movieเฟรนโฮเฟอร์ ศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ได้วาดอะไรมา 10 ปีแล้ว เขาโยนแปรงของเขาลงตรงกลางของการวาดภาพสิ่งที่ตั้งใจเป็นผลงานชิ้นเอกของเขาที่จะมีชื่อว่า “Le Belle Noiseuse” หรือ “ความรําคาญที่สวยงาม” นางแบบของเขาคือภรรยาของเขาอลิซาเบธซึ่งเป็นแรงบันดาลใจในช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ของอาชีพของเขา “ตอนแรกเขาวาดรูปผมเพราะผมรักเขา” “แล้วเขาก็วาดรูปฉัน เพราะเขารักฉัน” และแล้วเขาก็หยุดบางทีเพราะเขากลัวว่าเพื่อให้บรรลุภาพวาดของเขาจะเป็นการทําลายความรักของพวกเขา เฟรนโฮเฟอร์ไม่เห็นด้านนอกของแบบจําลองของเขา แต่ภายในกระดูก, sinew, จิตวิญญาณ
วันหนึ่งมีผู้มาเยือนสามคนโทรไปที่ชาโตอันกว้างใหญ่ของฝรั่งเศสที่ Frenhofer ยังคงอาศัยอยู่กับลิซ พวกเขาเป็นพ่อค้าศิลปะศิลปินหนุ่มและคนรักของศิลปิน Marianne สองคนนี้คบกันมา 3 ปีแล้ว มาริแอนน์เงียบเหงาเงียบและตั้งใจ มีช่วงเวลาหลังอาหารเย็นเย็นวันแรกเมื่อ Frenhofer นับถือเธอและความสัมพันธ์ทั้งหมดของพวกเขาอยู่ในรูปลักษณ์นั้น เธอกําลังเดินออกไปจากเขา แต่เธอตระหนักถึงรูปลักษณ์หรือความรู้สึกที่อยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน เขาจะหยิบแปรงของเขาอีกครั้ง
”La Belle Noiseuse” (1991) ของ Jacques Rivette เป็นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นเกี่ยวกับการสร้างงานศิลปะทางกายภาพและเกี่ยวกับความผูกพันที่เจ็บปวดระหว่างศิลปินและมิวส์ของเขา ผู้ชนะรางวัล Palme d’Or ที่คานส์ในปีนั้นมันวิ่งไปสี่ชั่วโมงเต็มและดังนั้นชีวิตการแสดงละครจึงถูก จํากัด Rivette แก้ไขเวอร์ชัน 125 นาทีชื่อ “Divertimento” แต่ทําไมต้องรําคาญกับมัน? ความยิ่งใหญ่ของ “La Belle Noiseuse” คือในช่วงเวลาที่ใช้ในการสร้างงานศิลปะและการสร้างและการทําลายความรัก
Frenhofer รับบทโดย Michel Piccoli ดาวเสาร์ฝรั่งเศส
ที่มีดวงตาสามารถเจาะผ่านนักแสดงคนอื่น ๆ ด้วยหน้าผากสูงและโปรไฟล์ที่แกะสลักเขาดูฉลาด แต่มันเป็นสติปัญญาที่น่าเกรงขามและคุกคาม เขาไม่เคยเล่นเป็นฟอลแมน เขารู้เรื่องนี้เสมอ Marianne หญิงสาวที่สร้างแรงบันดาลใจให้เขารับบทโดย Emmanuelle Béart ซึ่งเมื่ออายุ 23 ปีมีผู้ชมไฟฟ้ากับ “Manon of the Spring” (1986) สวยงามอย่างน่าตกใจด้วยริมฝีปากที่ตระการตาและดวงตาลึกภายใต้คิ้วโค้งเธอดูเหมือนจะเป็นอุปกรณ์ประกอบฉากสําหรับเรื่องราวที่คุ้นเคย: ศิลปินเก่าจะพยายามเกลี้ยกล่อมเธอ แต่เขาต้องการมากกว่านั้น เขาต้องการสิงเธอ และเขาต้องการดึงแรงบันดาลใจจากการเกิดใหม่ของเขาจากความหงุดหงิดของเธอ เขาต้องมีรอยถลอกที่จะสร้าง
ภรรยาของเขาอลิซาเบธ (เจนเบอร์กิ้น) เข้าใจเรื่องนี้อย่างถ่องแท้และอธิบายกับน้องสาวของแฟนของมาริแอนน์ว่า”มันไม่เกี่ยวกับเนื้อหนัง ไม่เกี่ยวกับภาพเปลือย” เธอบอกว่าเธอไม่ต้องกังวลว่า “คุณจะพูดยังไง? เป็นชู้” เธอรู้จักเขาดีเกินไป เธอยังชักชวนมาริแอนน์ให้ยอมรับคําเชิญของสามีให้เป็นนางแบบ “แต่อย่าให้เขาวาดใบหน้าของคุณ”เธอเตือน มีกลิ่นอายของภาพเหมือนของ Dorian Grey ในทางกลับกัน: ภาพวาดจะขโมยพลังของนางแบบ
สิ่งที่ฉันได้อธิบายไปแล้วเป็นเพียงพล็อตและในพล็อตภาพยนตร์เรื่องนี้แทบจะไม่เกี่ยวข้องกับเรา ข้อความสําคัญของภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการสร้าง ในสตูดิโอหินโพรงถ้ําของเขาซึ่งทําให้ Marianne นึกถึงโบสถ์ประจําของเธอ Frenhofer เริ่มร่างเธอ เราสังเกตบนไหล่ของเขา Rivette ใช้กล้องแบบคงที่และใช้เวลานาน เขาไม่ค่อยตัดออกไปเราเห็นแผ่นกระดาษเปล่าและภาพวาดเป็นรูปเป็นร่างที่นั่น เราเห็นกระบวนการทางกายภาพ: ประการแรกความหลงใหลของ Frenhofer ในการจัดเรียงปากกาแปรงหมึกและสีของเขา จากนั้นบรรทัดแรกที่ไม่แน่นอนในหน้า แทงอย่างใจร้อนด้วยปากกาที่คม ล้างของเพย์นสีเทา (ที่ชื่นชอบ) ที่เจือจางต่างๆ นิ้วมือและนิ้วหัวแม่มือของเขาเปื้อนล้างเป็นรูปทรงหยาบ ต่อมาในระดับที่ใหญ่กว่าเขาทํางานกับถ่าน จากนั้นก็น้ํามัน
“ในตู้เสื้อผ้าชั้นบนมีชุดแต่งกาย” เธอเข้าใจใส่มันดูหมิ่นต่อหน้าเขา
และจะเปลือยกายทั้งหมดเป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงในภาพยนตร์เรื่องนี้ ใช่ตอนแรกเราสังเกตเห็น Emmanuelle Béart เป็นผู้หญิง แล้วเราก็เห็นเธอเป็นนางแบบ เรามาหาเธออย่างช้าๆอย่างที่ Frenhofer ต้องการ: ผู้หญิงข้างในสาระสําคัญสิ่งมีชีวิต ไม่มีการพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาวางตําแหน่งเธอในท่าโพสท่า เขากระชากแขนและขาของเธอเหมือนหุ่นเชิด “ในสมัยก่อน”เขากล่าวเกือบกับตัวเอง”พวกเขาผูกแขนและขาของนางแบบเข้าที่เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาย้าย.” เธอบ่นว่าเจ็บปวดและเป็นตะคริวอยากมีบุหรี่ เขาเอาบุหรี่ออกจากนิ้วมือของเธอและผลักเธอเข้าประจําที่
มันฟังดูน่าเบื่อไหมที่จะดูผู้ชายเพียงแค่วาดภาพเป็นระยะเวลานาน? ใช่ มันใช่ แต่มันไม่ใช่ ความสงสัยกําลังก่อตัวขึ้น มีการแข่งขันระหว่างพวกเขาการต่อสู้ของอํานาจพินัยกรรม เธอรําคาญมาก อลิซาเบธบอกว่าเธอใช้เวลาในควิเบก ซึ่งเสียงเรียก “บ้า” นั่นคือสิ่งที่เฟรนโฮเฟอร์ต้องการ เธอเริ่มเข้าใจ เธอยอมรับความเจ็บปวดเพื่อพิสูจน์ว่าเธอเท่ากับความมุ่งมั่นของเขา วันหนึ่งเมื่อเขาสิ้นหวังเธอสั่งให้เขาดําเนินการต่อ เธอจะผ่านมันไปได้
ภาพวาดเสร็จสมบูรณ์ แต่รูปลักษณ์ไม่จําเป็นต้องกินเรา มันเพียงพอที่จะพูดวิธีที่เธออธิบายมัน: “สิ่งที่เย็นและแห้ง — มันเป็นฉัน.” สิ่งที่เขาทําหลังจากจบมันน่าประหลาดใจ ไม่ เขาไม่ได้ทําลายมัน มันเป็นผลงานชิ้นเอกของเขา และเขารู้ว่ามันเป็น ภรรยาของเขาที่มาเยี่ยมชมสตูดิโออย่างเงียบ ๆ และวาดไม้
“Le Belle Noiseuse” ออกดีวีดีจากภาพยนตร์นิวยอร์กเกอร์ ภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของ Rivette “ดัชเชสแห่งแลงไกส์” ออกฉายในสหรัฐอเมริกาในปี 2008 เว็บสล็อตแตกง่าย
